Elektryczna gitara basowa powstała dzięki inicjatywie amerykańskiego twórcy
gitar elektrycznych, Leo Fendera, który wyszedł naprzeciwko zapotrzebowaniu
na szarpany instrument niskotonowy, który zastąpić miał nieporęczne i zbyt
ciche kontrabasy. On to właśnie zbudował pierwszy instrument typu Fender
Precision Bass (zwany także Tele Bassem, ze względu na podobieństwo
do "fendera telecastera", lub 51' precision bassem, ze względu na rok
wprowadzenia modelu na rynek), który otrzymał typowo gitarowy kształt oraz
kwartowy strój, identyczny ze strojem kontrabasu. Ostatnimi czasy
postęp technologiczny pozwolił produkować funkcjonalne akustyczne gitary
basowe, które zyskują coraz większą popularność.
Dźwięk uzyskuje się szarpiąc struny, uderzając w nie kciukiem (slap) i
tapping czyli energiczne dociskanie strun do progów. Ich drganie jest zamieniane
na sygnał elektryczny poprzez przetwornik elektromagnetyczny. Sygnał ten za
pomocą wzmacniacza jest wzmacniany i emitowany przez głośnik, bądź zapisywany.
Używany przez basistów i gitarzystów wzmacniacz zintegrowany z prostym
korektorem i głośnikiem określany jest w slangu jako piec, wzmacniacz bez
głośnika zwany jest głową (headem), a głośnik nazywany jest "paką".
Szarpanie (Palcowanie)
Najczęściej stosowanym, oraz najbardziej polecanym początkującym basistom
sposobem gry na basie jest zwykłe, raczej delikatne szarpanie strun naprzemiennie
palcem wskazującym i środkowym, choć zdarzają się basiści szarpiący struny trzema
i więcej palcami.
Częstym zabiegiem jest celowe wymuszenie uderzania struny o progi, poprzez
energiczniejsze i czasami znacznie mocniejsze szarpanie strun. Według części
lekarzy (oraz samych muzyków) długotrwałe stosowanie tej techniki może prowadzić
do trwałych uszkodzeń stawów palców.
Slapping
Jest dającą bardzo charakterystyczny dźwięk metodą uderzania, a czasami wręcz
bicie strun kciukiem. Daje to bardzo agresywny i metaliczny dźwięk.
Poping
Podrywanie strun wszystkimi palcami z wyjątkiem kciuka. Praktycznie nieużywana
jako jedyna technika - najczęściej łączona ze "slappingiem" co daje technike
"klangowania".
Klang (technika gry)
Połączenie techniki Slappingu i Popingu. Techniki (z racji używania różnych
palców przy ich wykonywaniu) mogą być grane szybko naprzemiennie, co bardzo
urozmaica muzykę. W wypadku zwykłej gitary basowej, czterostrunowej "slapuje"
się zwykle struny A i E, a "popuje" D i G. Choć nie istnieje jakaś określona
zasada - dowodem są Marcus Miller czy Victor Wooten obaj grający kciukiem na
wszystkich 4 strunach. Ciekawymi przykładami używania metody Klangu są
niezliczone przeboje muzyki funky czy większość przebojów zespołu Kombi z lat 80.
Granie kostką
Znane ze "zwykłej" gitary granie kostką (plektronem) może być stosowane dla
gitary basowej, wymaga jednak najczęściej korekty dźwięku, gdyż efektem
"ślizgania się" kostką po strunie jest nieprzyjemny, wysoki dźwięk. Można
powiedzieć, że kostka oferuje możliwość szybkiej gry po relatywnie krótkim
czasie nauki (dlatego technika ta jest bardzo często wykorzystywana przez
basistów punkowych).
Gra wielodźwiękami
Czasami stosowane są równoczesne szarpnięcia wielu strun, lub wręcz uderzanie
strun kostką, bądź dłonią w sposób podobny do gry "ogniskowymi" akordami na
"zwykłej" gitarze.
